یار و یادگار . . .
حضرت امام خمینی(س) همراه با اهدای کتاب سر الصلوة، نامه‌ای اخلاقی - عرفانی خطاب به حجت الاسلام حاج سید احمد خمینی نگاشتند.
حضرت امام خمینی(ره)، در 27 آبان ماه سال 1365 همراه با اهدای کتاب سر الصلوة نامه‌ای عرفانی خطاب به حجت الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینی نگاشتند که متن این نامه به صورت زیر است:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
الحمد للَّه و الصّلاة و السّلام على رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله
وصیتى است از پدرى پیر که عمرى را با بطالت و جهالت گذرانده، و اکنون به سوى سراى جاوید مىرود با دست خالى از حسنات و نامهاى سیاه از سیّئات، با امید به مغفرت اللَّه- و رجاء به عفو اللَّه است- به فرزندى جوان که در کشاکش با مشکلات دهر، و مختار در انتخاب صراط مستقیم الهى- که خداوند به لطف بىکران خود هدایتش فرماید- یا خداى ناخواسته انتخاب راه دیگر- که خداوند به رحمت خود از لغزش‌ها محفوظش فرماید.
فرزندم! کتابى را که به تو هدیه میکنم شمّه‌ایست از صلاة عارفین و سلوک معنوى اهل سلوک
فرزندم! کتابى (1) را که به تو هدیه مىکنم شمّه ایست از صلاة عارفین و سلوک معنوى اهل سلوک؛ هر چند قلم مثل منى عاجز است از بیان این سفرنامه. و اعتراف مىکنم که آنچه نوشتهام از حدّ الفاظ و عباراتى چند بیرون نیست، و خود تا کنون به بارقهاى از این شمّه دست نیافتم.
پسرم! آنچه در این معراج است غایة القصواى آمال اهل معرفت است که دست ما از آن کوتاه است (عنقا شکار کس نشود دام بازگیر) (2)، لکن از عنایات خداوند رحمان نباید مأیوس شویم که او- جلّ و علا- دستگیر ضعفا و معین فقراء است.
عزیزم! کلام در سفر از خلق به حق، و از کثرت به وحدت، و از ناسوت به مافوق جبروت است، تا حدّ فناى مطلق که در سجده اول حاصل شود، و فناى از فناى که پس از صحو (3)، در سجده دوم حاصل گردد.
و این تمام قوس وجود است مِن اللَّه و الى اللَّه. و در این حال، ساجد و مسجودى و عابد و معبودى در کار نیست: هُوَ الأَوَّلُ وَ الآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ. (4)
اولین وصیت: انکار مقامات اهل معرفت نکن و از معاشرت با منکرین مقامات اولیا بپرهیز!
پسرم! آنچه در درجه اول به تو وصیت میکنم آن است که انکار مقامات اهل معرفت نکنى، که این شیوه جُهّال است؛ و از معاشرت با منکرین مقامات اولیا بپرهیزى، که اینان قُطّاع طریق حق هستند.
فرزندم! از خودخواهى و خودبینى به در آى که این ارث شیطان است، که به واسطه خودبینى و خودخواهى از امر خداى تعالى به خضوع براى ولىّ و صفىّ او- جلّ و علا- سرباز زد و بدان که تمام گرفتاریهاى بنى آدم از این ارث شیطانى است که اصل اصول فتنه است؛ و شاید آیه شریفه «وَ قاتِلُوهُمْ حَتّى لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ لِلَّه» (5) در بعضی مراحل آن، اشاره به جهاد اکبر و مقاتله با ریشه فتنه که شیطان بزرگ و جنود آن که در تمام اعماق قلوب انسانها شاخه و ریشه دارد، باشد.
همّت کن و از هواهاى نفسانیه که حدّ و حصر ندارد، بکاه، و از خداى متعال استمداد کن که بی‌مدد او کس به جایى نرسد
و هر کس براى رفع فتنه از درون و برون خویش باید مجاهده نماید. و این جهاد است که اگر به پیروزى رسید همه چیز و همه کس اصلاح میشود.
پسرم! سعى کن که به این پیروزى دست یابى، یا دست به بعض مراحل آن. همّت کن و از هواهاى نفسانیه که حدّ و حصر ندارد، بکاه، و از خداى متعال- جلّ و علا- استمداد کن که بی‌مدد او کس به جایى نرسد.
و نماز، این معراج عارفان و سفر عاشقان، راه وصول به این مقصد است و اگر توفیق یابى و یابیم به تحقّق یک رکعت آن و مشاهده انوار مکنون در آن و اسرار مرموز آن، و لو به قدر طاقت خویش، شمّهاى از مقصد و مقصود اولیاى خدا را استشمام نمودیم، و دورنمایى از صلاة معراج سیّد انبیا و عرفا- علیه و علیهم و على آله الصلاة و السلام- را مشاهده کردیم؛ که خداوند منّان ما و شما را به این نعمت بزرگ منّت نهد.
از مکاید بزرگ شیطان و نفس اماره آن است که جوانان را وعده صلاح و اصلاح در زمان پیرى می‌دهد
راه بس دور است و بسیار خطرناک و محتاج به زاد و راحله فراوان، و زاد مثل من یا هیچ یا بسیار اندک است، مگر لطف دوست- جلّ و علا- شامل شود و دستگیرى کند.
عزیزم! از جوانى به اندازهاى که باقى است استفاده کن که در پیرى همه چیز از دست می‌رود، حتى توجه به آخرت و خداى تعالى. از مکاید بزرگ شیطان و نفس اماره آن است که جوانان را وعده صلاح و اصلاح در زمان پیرى می‌دهد تا جوانى با غفلت از دست برود، و به پیران وعده طول عمر می‌دهد. و تا لحظه آخر با وعدههاى پوچ انسان را از ذکر خدا و اخلاص براى او بازمی‌دارد تا مرگ برسد، و در آن حال ایمان را اگر تا آن وقت نگرفته باشد، می‌گیرد.
هیچ گاه به خود و عمل خود به چشم رضا منگر که اولیاى خُلّص چنین بودند؛ گاهى حسنات خود را از سیّئات می‌شمردند
پس در جوانى که قدرت بیشتر دارى به مجاهدت برخیز، و از غیر دوست- جلّ وعلا- بگریز، و پیوند خود را هر چه بیشتر- اگر پیوندى دارى- محکمتر کن؛ و اگر خداى نخواسته ندارى، تحصیل کن و در تقویتش همّت گمار، که هیچ موجودى جز او- جلّ و علا- سزاوار پیوند نیست. و پیوند با اولیاى او اگر براى پیوند به او نباشد، حیله شیطانى است که از هر طریق سدّ راه حق کند.
هیچ گاه به خود و عمل خود به چشم رضا منگر که اولیاى خُلّص چنین بودند و خود را لاشىء (6) مىدیدند؛ و گاهى حسنات خود را از سیّئات می‌شمردند. پسرم! هر چه مقام معرفت بالا رود، احساس ناچیزى غیر او- جلّ و علا- بیشتر شود.
تمام عالم، از اعلى مراتب وجود تا اسفل سافلین، هیچ است و هر چه هست او است؛ و هیچ از هستى مطلق چه تواند گفت؟
در نماز- این مِرقاة وصول الى اللَّه- (7) پس از هر ستایش، تکبیرى وارد است، چنانچه در دخول آن «تکبیر» است که اشاره به بزرگتر بودن از ستایش است، و لو اعظم آن که نماز است. و پس از خروج، تکبیرات است که بزرگتر بودن او را از توصیف ذات و صفات و افعال مىرساند.
چه میگویم، کى توصیف کند! و چه توصیف کند! و کى را توصیف، و با چه زبان و چه بیان توصیف کند! که تمام عالم، از اعلى مراتب وجود تا اسفل سافلین، هیچ است و هر چه هست او است؛ و هیچ از هستى مطلق چه تواند گفت. و اگر نبود امر خداى تعالى و اجازه او- جلّ و علا- شاید هیچ یک از اولیا سخنى از او نمیگفتند، در عین حال که هر چه هست سخن از او است لا غیر، و کس نتواند از ذکر او سرپیچى کند که هر ذکر، ذکر او است. وَ قَضى رَبُّکَ الّا تَعْبُدُوا الّا ایّاهُ (8)؛ و ایَّاکَ نَعْبُدُ وَ ایَّاکَ نَسْتَعینُ که شاید از لسان حق خطاب به همه موجودات است: وَ انْ مِنْ شَیْءٍ إِلّا یُسبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ (9) این نیز به لسان کثرت است، و گر نه او حمد است و حامد است و محمود انَّ رَبَّک یُصَلّى (10)؛ اللَّهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْارْض (11).
در خدمت به خلق‌الله دنبال کسب شهرت و محبوبیت مباش که این خود حیله شیطان است و در خدمت به بندگان خدا آنچه براى آنان پرنفعتر است انتخاب کن
پسرم! ما که عاجز از شکر او و نعمتهاى بىمنتهاى اوییم، پس چه بهتر که از خدمت به بندگان او غفلت نکنیم که خدمت به آنان خدمت به حق است؛ چه که همه از اویند.
هیچ گاه در خدمت به خلق اللَّه خود را طلبکار مدان که آنان به حقّ منّت بر ما دارند، که وسیله خدمت به او- جلّ و علا- هستند. و در خدمت به آنان دنبال کسب شهرت و محبوبیت مباش که این خود حیله شیطان است که ما را در کام خود فرو برد. و در خدمت به بندگان خدا آنچه براى آنان پرنفعتر است انتخاب کن، نه آنچه براى خود یا دوستان خود؛ که این علامت صدق به پیشگاه مقدس او- جلّ و علا- است.
شغل و عملی را انتخاب کن که تو را به او نزدیکتر کند
پسر عزیزم! خداوند حاضر است و عالم محضر او است، و صفحه نفس ماها یکى از نامههاى اعمالمان. سعى کن هر شغل و عمل که تو را به او نزدیکتر کند انتخاب کن که آن رضاى او- جلّ و علا- است.
به خداى تعالى در این نَفَسهاى آخر پناه می‌برم و از اولیاى او امید دستگیرى و شفاعت دارم
در دل به من اشکال مکن که اگر صادقى، چرا خود چنین نیستى؟! که من خود مىدانم که به هیچ یک از صفات اهل دل موصوف نیستم، و خوف آن دارم که این قلم شکسته در خدمت ابلیس و نفس خبیث باشد، و فردا از من مؤاخذه شود؛ لکن اصل مطالبْ حق است اگر چه به قلم مثل منى [است] که از خصلتهاى شیطانى دور نیستم.
به خداى تعالى در این نَفَسهاى آخر پناه مىبرم و از اولیاى او- جلّ و علا- امید دستگیرى و شفاعت دارم.
بارالها! تو خود از این پیر ناتوان و احمد جوان دستگیرى کن، و عاقبت ما را ختم به خیر فرما، و با رحمت واسعه خود ما را به بارگاه جلال و جمال خود راهى ده.
پی‌نوشت:
1- منظور کتاب سرالصلوة(معراج السالکین و صلوةالعارفین)است
2- دیوان حافظ: 172. عنقا شکار کس نشود دام بازگیر کانجا همیشه باد به دست است دام را
3- بیداری
4- سوره حدید؛ آیه 3، «اوست اول و آخر و پیدا و پنهان»
5- سوره بقره، آیه 193، «با آنان پیکار کنید تا فتنه نباشد و دین از ان خدا گردد»
6- هیچ چیز
7- چیزی که آلت ترقی است، نردبان
8- سوره اسراء؛ آیه 23، «و پروردگار تو حکم فرمود که جز او را نپرستید»
9- سوره اسراء، آیه 44، «هیچ موجودی نیست جز آنکه او را به پاکی می‌ستاید، ولی شما تسبیحشان را نمی‌فمید»
10- به درستی که پروردگار تو نماز می‌گذارد (مرا درود فرستادن است نظیر «إن الله و ملائکته یصلون علی النبی» ) اصول کافی1: 443/13
11- سوره نور، آیه 35، «خدا نور آسمانها و زمین است»
و السلام على من اتبع الهدى.
شب 15 ربیع المولود 1407، 27 آبان 1365
روح اللَّه الموسوی الخمینى.
27/ 8/ 1365
منبع:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
الحمد للَّه و الصّلاة و السّلام على رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله
وصیتى است از پدرى پیر که عمرى را با بطالت و جهالت گذرانده، و اکنون به سوى سراى جاوید مىرود با دست خالى از حسنات و نامهاى سیاه از سیّئات، با امید به مغفرت اللَّه- و رجاء به عفو اللَّه است- به فرزندى جوان که در کشاکش با مشکلات دهر، و مختار در انتخاب صراط مستقیم الهى- که خداوند به لطف بىکران خود هدایتش فرماید- یا خداى ناخواسته انتخاب راه دیگر- که خداوند به رحمت خود از لغزش‌ها محفوظش فرماید.
فرزندم! کتابى را که به تو هدیه میکنم شمّه‌ایست از صلاة عارفین و سلوک معنوى اهل سلوک
فرزندم! کتابى (1) را که به تو هدیه مىکنم شمّه ایست از صلاة عارفین و سلوک معنوى اهل سلوک؛ هر چند قلم مثل منى عاجز است از بیان این سفرنامه. و اعتراف مىکنم که آنچه نوشتهام از حدّ الفاظ و عباراتى چند بیرون نیست، و خود تا کنون به بارقهاى از این شمّه دست نیافتم.
پسرم! آنچه در این معراج است غایة القصواى آمال اهل معرفت است که دست ما از آن کوتاه است (عنقا شکار کس نشود دام بازگیر) (2)، لکن از عنایات خداوند رحمان نباید مأیوس شویم که او- جلّ و علا- دستگیر ضعفا و معین فقراء است.
عزیزم! کلام در سفر از خلق به حق، و از کثرت به وحدت، و از ناسوت به مافوق جبروت است، تا حدّ فناى مطلق که در سجده اول حاصل شود، و فناى از فناى که پس از صحو (3)، در سجده دوم حاصل گردد.
و این تمام قوس وجود است مِن اللَّه و الى اللَّه. و در این حال، ساجد و مسجودى و عابد و معبودى در کار نیست: هُوَ الأَوَّلُ وَ الآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ. (4)
اولین وصیت: انکار مقامات اهل معرفت نکن و از معاشرت با منکرین مقامات اولیا بپرهیز!
پسرم! آنچه در درجه اول به تو وصیت میکنم آن است که انکار مقامات اهل معرفت نکنى، که این شیوه جُهّال است؛ و از معاشرت با منکرین مقامات اولیا بپرهیزى، که اینان قُطّاع طریق حق هستند.
فرزندم! از خودخواهى و خودبینى به در آى که این ارث شیطان است، که به واسطه خودبینى و خودخواهى از امر خداى تعالى به خضوع براى ولىّ و صفىّ او- جلّ و علا- سرباز زد و بدان که تمام گرفتاریهاى بنى آدم از این ارث شیطانى است که اصل اصول فتنه است؛ و شاید آیه شریفه «وَ قاتِلُوهُمْ حَتّى لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ لِلَّه» (5) در بعضی مراحل آن، اشاره به جهاد اکبر و مقاتله با ریشه فتنه که شیطان بزرگ و جنود آن که در تمام اعماق قلوب انسانها شاخه و ریشه دارد، باشد.
همّت کن و از هواهاى نفسانیه که حدّ و حصر ندارد، بکاه، و از خداى متعال استمداد کن که بی‌مدد او کس به جایى نرسد
و هر کس براى رفع فتنه از درون و برون خویش باید مجاهده نماید. و این جهاد است که اگر به پیروزى رسید همه چیز و همه کس اصلاح میشود.
پسرم! سعى کن که به این پیروزى دست یابى، یا دست به بعض مراحل آن. همّت کن و از هواهاى نفسانیه که حدّ و حصر ندارد، بکاه، و از خداى متعال- جلّ و علا- استمداد کن که بی‌مدد او کس به جایى نرسد.
و نماز، این معراج عارفان و سفر عاشقان، راه وصول به این مقصد است و اگر توفیق یابى و یابیم به تحقّق یک رکعت آن و مشاهده انوار مکنون در آن و اسرار مرموز آن، و لو به قدر طاقت خویش، شمّهاى از مقصد و مقصود اولیاى خدا را استشمام نمودیم، و دورنمایى از صلاة معراج سیّد انبیا و عرفا- علیه و علیهم و على آله الصلاة و السلام- را مشاهده کردیم؛ که خداوند منّان ما و شما را به این نعمت بزرگ منّت نهد.
از مکاید بزرگ شیطان و نفس اماره آن است که جوانان را وعده صلاح و اصلاح در زمان پیرى می‌دهد
راه بس دور است و بسیار خطرناک و محتاج به زاد و راحله فراوان، و زاد مثل من یا هیچ یا بسیار اندک است، مگر لطف دوست- جلّ و علا- شامل شود و دستگیرى کند.
عزیزم! از جوانى به اندازهاى که باقى است استفاده کن که در پیرى همه چیز از دست می‌رود، حتى توجه به آخرت و خداى تعالى. از مکاید بزرگ شیطان و نفس اماره آن است که جوانان را وعده صلاح و اصلاح در زمان پیرى می‌دهد تا جوانى با غفلت از دست برود، و به پیران وعده طول عمر می‌دهد. و تا لحظه آخر با وعدههاى پوچ انسان را از ذکر خدا و اخلاص براى او بازمی‌دارد تا مرگ برسد، و در آن حال ایمان را اگر تا آن وقت نگرفته باشد، می‌گیرد.
هیچ گاه به خود و عمل خود به چشم رضا منگر که اولیاى خُلّص چنین بودند؛ گاهى حسنات خود را از سیّئات می‌شمردند
پس در جوانى که قدرت بیشتر دارى به مجاهدت برخیز، و از غیر دوست- جلّ وعلا- بگریز، و پیوند خود را هر چه بیشتر- اگر پیوندى دارى- محکمتر کن؛ و اگر خداى نخواسته ندارى، تحصیل کن و در تقویتش همّت گمار، که هیچ موجودى جز او- جلّ و علا- سزاوار پیوند نیست. و پیوند با اولیاى او اگر براى پیوند به او نباشد، حیله شیطانى است که از هر طریق سدّ راه حق کند.
هیچ گاه به خود و عمل خود به چشم رضا منگر که اولیاى خُلّص چنین بودند و خود را لاشىء (6) مىدیدند؛ و گاهى حسنات خود را از سیّئات می‌شمردند. پسرم! هر چه مقام معرفت بالا رود، احساس ناچیزى غیر او- جلّ و علا- بیشتر شود.
تمام عالم، از اعلى مراتب وجود تا اسفل سافلین، هیچ است و هر چه هست او است؛ و هیچ از هستى مطلق چه تواند گفت؟
در نماز- این مِرقاة وصول الى اللَّه- (7) پس از هر ستایش، تکبیرى وارد است، چنانچه در دخول آن «تکبیر» است که اشاره به بزرگتر بودن از ستایش است، و لو اعظم آن که نماز است. و پس از خروج، تکبیرات است که بزرگتر بودن او را از توصیف ذات و صفات و افعال مىرساند.
چه میگویم، کى توصیف کند! و چه توصیف کند! و کى را توصیف، و با چه زبان و چه بیان توصیف کند! که تمام عالم، از اعلى مراتب وجود تا اسفل سافلین، هیچ است و هر چه هست او است؛ و هیچ از هستى مطلق چه تواند گفت. و اگر نبود امر خداى تعالى و اجازه او- جلّ و علا- شاید هیچ یک از اولیا سخنى از او نمیگفتند، در عین حال که هر چه هست سخن از او است لا غیر، و کس نتواند از ذکر او سرپیچى کند که هر ذکر، ذکر او است. وَ قَضى رَبُّکَ الّا تَعْبُدُوا الّا ایّاهُ (8)؛ و ایَّاکَ نَعْبُدُ وَ ایَّاکَ نَسْتَعینُ که شاید از لسان حق خطاب به همه موجودات است: وَ انْ مِنْ شَیْءٍ إِلّا یُسبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ (9) این نیز به لسان کثرت است، و گر نه او حمد است و حامد است و محمود انَّ رَبَّک یُصَلّى (10)؛ اللَّهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْارْض (11).
در خدمت به خلق‌الله دنبال کسب شهرت و محبوبیت مباش که این خود حیله شیطان است و در خدمت به بندگان خدا آنچه براى آنان پرنفعتر است انتخاب کن
پسرم! ما که عاجز از شکر او و نعمتهاى بىمنتهاى اوییم، پس چه بهتر که از خدمت به بندگان او غفلت نکنیم که خدمت به آنان خدمت به حق است؛ چه که همه از اویند.
هیچ گاه در خدمت به خلق اللَّه خود را طلبکار مدان که آنان به حقّ منّت بر ما دارند، که وسیله خدمت به او- جلّ و علا- هستند. و در خدمت به آنان دنبال کسب شهرت و محبوبیت مباش که این خود حیله شیطان است که ما را در کام خود فرو برد. و در خدمت به بندگان خدا آنچه براى آنان پرنفعتر است انتخاب کن، نه آنچه براى خود یا دوستان خود؛ که این علامت صدق به پیشگاه مقدس او- جلّ و علا- است.
شغل و عملی را انتخاب کن که تو را به او نزدیکتر کند
پسر عزیزم! خداوند حاضر است و عالم محضر او است، و صفحه نفس ماها یکى از نامههاى اعمالمان. سعى کن هر شغل و عمل که تو را به او نزدیکتر کند انتخاب کن که آن رضاى او- جلّ و علا- است.
به خداى تعالى در این نَفَسهاى آخر پناه می‌برم و از اولیاى او امید دستگیرى و شفاعت دارم
در دل به من اشکال مکن که اگر صادقى، چرا خود چنین نیستى؟! که من خود مىدانم که به هیچ یک از صفات اهل دل موصوف نیستم، و خوف آن دارم که این قلم شکسته در خدمت ابلیس و نفس خبیث باشد، و فردا از من مؤاخذه شود؛ لکن اصل مطالبْ حق است اگر چه به قلم مثل منى [است] که از خصلتهاى شیطانى دور نیستم.
به خداى تعالى در این نَفَسهاى آخر پناه مىبرم و از اولیاى او- جلّ و علا- امید دستگیرى و شفاعت دارم.
بارالها! تو خود از این پیر ناتوان و احمد جوان دستگیرى کن، و عاقبت ما را ختم به خیر فرما، و با رحمت واسعه خود ما را به بارگاه جلال و جمال خود راهى ده.
پی‌نوشت:
1- منظور کتاب سرالصلوة(معراج السالکین و صلوةالعارفین)است
2- دیوان حافظ: 172. عنقا شکار کس نشود دام بازگیر کانجا همیشه باد به دست است دام را
3- بیداری
4- سوره حدید؛ آیه 3، «اوست اول و آخر و پیدا و پنهان»
5- سوره بقره، آیه 193، «با آنان پیکار کنید تا فتنه نباشد و دین از ان خدا گردد»
6- هیچ چیز
7- چیزی که آلت ترقی است، نردبان
8- سوره اسراء؛ آیه 23، «و پروردگار تو حکم فرمود که جز او را نپرستید»
9- سوره اسراء، آیه 44، «هیچ موجودی نیست جز آنکه او را به پاکی می‌ستاید، ولی شما تسبیحشان را نمی‌فمید»
10- به درستی که پروردگار تو نماز می‌گذارد (مرا درود فرستادن است نظیر «إن الله و ملائکته یصلون علی النبی» ) اصول کافی1: 443/13
11- سوره نور، آیه 35، «خدا نور آسمانها و زمین است»
و السلام على من اتبع الهدى.
شب 15 ربیع المولود 1407، 27 آبان 1365
روح اللَّه الموسوی الخمینى.
27/ 8/ 1365
منبع:
صحیفه امام، ج20، ص: 154 تا 159
نامه امام به سید احمد خمینی که در صحیفه منتشر نشده
بسم الله الرحمن الرحيم
كتاب «آداب الصلوة» را كه خود از آن بهرهاى نبردم، جز تاسف بر قصور و تقصير بر ايام گذشته كه توانايى بر خودسازى داشتم، و حسرت و ندامت در روزگار پيرى كه دستم تهى و بارم سنگين و راهى بس دراز و پايم لنگ و آواى رحيل در گوش است، هديه كردم به فرزند عزيزم «احمد» كه از قدرت جوانى كامياب است، شايد او انشاء الله تعالى از محتويات آن، كه از كتاب و سنت شريف و افادات بزرگان فراهم شده است، بهرهمند شود و به معراج حقيقى از رهنمايى اهل معرفت راه يابد و دل از اين ظلمت‌كده بركند و به مقصد اصلى انسانيت، كه انبياء عظام و اولياء كرام - عليهم صلوات الله و سلامه - و اهل الله بر آن راه يافتند و ديگران را دعوت فرمودند توفيق يابد.
پسرم! خود را به فطرت الله تخمير شده درياب و از گرداب ضلالت و امواج سهمگين خودبينى و خودخواهى نجات ده و به سفينه نوح كه پرتو ولايت الله است ركوب كن كه «من ركبها تجى و من تخلف عنها هلك» (1).
فرزندم! كوشش كن كه در صراط مستقيم كه صراط است، ولو لنگان لنگان حركت كنى و حركات، سكنات قلبى و قالبى را رنگ معنويت و الوهيت دهى و خدمتبه خلق را براى آنكه خلق خدا هستند بنمايى.
پسرم! خود را مهيا كن كه پس از من بر تو جفاها رود
انبياء عظام و اولياء خاص خدا در عين حال كه مشابه ديگران اشتغال به كارها داشتهاند، هيچ گاه در دنيا وارد نبودهاند چون اشتغالشان بالحق و للحق بوده، در عين حال از رسول ختمى [مرتبت] - صلى الله عليه و آله و سلم - روايتشده كه فرموده است: «[انه] ليغان على قلبى و انى لاستغفرالله فى كل يوم سبعين مرة» (2) شايد رويت حق در كثرت را، كدورت حساب میفرمود.
پسرم! خود را مهيا كن كه پس از من بر تو جفاها رود و نگراني‌ها كه از من دارند به حساب تو گذارند. اگر حساب خود را با خداى خود صاف كنى و پناه به ذكر الله برى، هراسى از خلق به خود راه مده كه حساب خلق زودگذر است و آنچه ازلى است، حساب در پيشگاه حق است.
فرزندم! پس از من ممكن است پيشنهاد خدمتى بر تو شود، در صورتى كه قصدت خدمت به جمهورى اسلامى و اسلام عزيز است، رد مكن و اگر خداى نخواسته براى هواهاى نفسانى و ارضاى شهوات است، از آن اجتناب كن كه مقامات دنيوى ارزش آن ندارد كه خود را در راه آنها تباه كنى.
بارالها! احمد و تبارش و متعلقاتش را - كه از بندگان تو و تبار رسول اكرمند - اينان را در دنيا و آخرت سعادتمند فرما و دستشيطان رجيم را از آسيب به آنها كوتاه فرما.
خداوندا! ما ضعيف و ناتوانيم و عقب افتاده از قافله سالكان، تو خود از ما دستگيرى فرما.
ربنا عاملنا بفضلك و لا تعاملنا بعدلك
والسلام على عباد الله الصالحين
23 ربيع الاول 1405 - 25 آذر 1363
روح الله الموسوى الخمينى
كتاب «آداب الصلوة» را كه خود از آن بهرهاى نبردم، جز تاسف بر قصور و تقصير بر ايام گذشته كه توانايى بر خودسازى داشتم، و حسرت و ندامت در روزگار پيرى كه دستم تهى و بارم سنگين و راهى بس دراز و پايم لنگ و آواى رحيل در گوش است، هديه كردم به فرزند عزيزم «احمد» كه از قدرت جوانى كامياب است، شايد او انشاء الله تعالى از محتويات آن، كه از كتاب و سنت شريف و افادات بزرگان فراهم شده است، بهرهمند شود و به معراج حقيقى از رهنمايى اهل معرفت راه يابد و دل از اين ظلمت‌كده بركند و به مقصد اصلى انسانيت، كه انبياء عظام و اولياء كرام - عليهم صلوات الله و سلامه - و اهل الله بر آن راه يافتند و ديگران را دعوت فرمودند توفيق يابد.
پسرم! خود را به فطرت الله تخمير شده درياب و از گرداب ضلالت و امواج سهمگين خودبينى و خودخواهى نجات ده و به سفينه نوح كه پرتو ولايت الله است ركوب كن كه «من ركبها تجى و من تخلف عنها هلك» (1).
فرزندم! كوشش كن كه در صراط مستقيم كه صراط است، ولو لنگان لنگان حركت كنى و حركات، سكنات قلبى و قالبى را رنگ معنويت و الوهيت دهى و خدمتبه خلق را براى آنكه خلق خدا هستند بنمايى.
پسرم! خود را مهيا كن كه پس از من بر تو جفاها رود
انبياء عظام و اولياء خاص خدا در عين حال كه مشابه ديگران اشتغال به كارها داشتهاند، هيچ گاه در دنيا وارد نبودهاند چون اشتغالشان بالحق و للحق بوده، در عين حال از رسول ختمى [مرتبت] - صلى الله عليه و آله و سلم - روايتشده كه فرموده است: «[انه] ليغان على قلبى و انى لاستغفرالله فى كل يوم سبعين مرة» (2) شايد رويت حق در كثرت را، كدورت حساب میفرمود.
پسرم! خود را مهيا كن كه پس از من بر تو جفاها رود و نگراني‌ها كه از من دارند به حساب تو گذارند. اگر حساب خود را با خداى خود صاف كنى و پناه به ذكر الله برى، هراسى از خلق به خود راه مده كه حساب خلق زودگذر است و آنچه ازلى است، حساب در پيشگاه حق است.
فرزندم! پس از من ممكن است پيشنهاد خدمتى بر تو شود، در صورتى كه قصدت خدمت به جمهورى اسلامى و اسلام عزيز است، رد مكن و اگر خداى نخواسته براى هواهاى نفسانى و ارضاى شهوات است، از آن اجتناب كن كه مقامات دنيوى ارزش آن ندارد كه خود را در راه آنها تباه كنى.
بارالها! احمد و تبارش و متعلقاتش را - كه از بندگان تو و تبار رسول اكرمند - اينان را در دنيا و آخرت سعادتمند فرما و دستشيطان رجيم را از آسيب به آنها كوتاه فرما.
خداوندا! ما ضعيف و ناتوانيم و عقب افتاده از قافله سالكان، تو خود از ما دستگيرى فرما.
ربنا عاملنا بفضلك و لا تعاملنا بعدلك
والسلام على عباد الله الصالحين
23 ربيع الاول 1405 - 25 آذر 1363
روح الله الموسوى الخمينى
دوران جوانی حاج احمد آقا
سید احمد در کنار بنیانگذار جمهوری اسلامی
احمد خمینی در سفر حج
مراسم تنفیذ ریاست جمهوری آقای رجایی
احمد خمینی در مصاحبه با روزنامه اطلاعات
سفر احمد خمینی به پاکستان
سفر احمد خمینی به پاکستان
نشسته از راست: حاج آقا توسلی، حاج احمد آقا خمینی، حجت السلام و المسلمین صانعی، ایستاده از راست:حجت السلام آشتیانی، امام جمارانی
احمد خمینی در کنار پدر
حاج احمد آقا، سید حسن خمینی، امام خمینی و علی اشراقی
امام و احمد خمینی در جمع خانواده
سید احمد خمینی بر بالین پدر
+ نوشته شده در جمعه هجدهم فروردین ۱۳۹۱ ساعت 21:57 توسط مهدی استاد
|